Onder volkskundigen heeft `folklore’ lange tijd een negatieve klank gehad. Zij beschouwden het als een vorm van nagespeelde volkscultuur van vroeger, als namaak volkscultuur. Maar folklore is ook een cultuurverschijnsel, dat op zichzelf interessant is om te besturen. Folklore is een vorm van omgang met het verleden en daarmee een onderdeel van de historische cultuur. In Duits volkskundig onderzoek sinds Hans Moser ligt het accent op de politieke en sociaal-economische belangen achter folklore. In Nederland zijn het historici als Ad de Jong, Gerard Rooijakkers en Maria Grever die wezen op de symbolische betekenis van folklore, als leverancier van symbolen voor regionale en nationale identiteit.