Public folklore

Public folklore kan gedefinieerd worden als de bemiddeling van erfgoed en folklore naar een breed publiek, bijvoorbeeld door middel van het maken van een tentoonstelling of door het organiseren van een festival. In de Verenigde Staten is er veel ervaring mee opgedaan, vandaar ook de Engelse term. Ook de term publieksgerichte geschiedenis of public history wordt wel eens gebruikt.

Wetenschappers hebben in het verleden vaak gewezen op de cultuurpolitieke valkuilen van public folklore. Tegelijk is de belangstelling ervoor groter dan ooit, met name in de vorm van erfgoed en erfgoedbemiddeling. Volkscultuur of folklore neemt daarbij de gedaante aan van, wat wel genoemd wordt, immaterieel erfgoed. Binnen het Nederlands Centrum voor Volkscultuur, dé public folklore instelling in Nederland, wordt veel en intensief nagedacht over al deze kwesties. Onder de inspirerende leiding van directeur Ineke Strouken heeft het centrum vele aansprekende publieksprojecten ontplooid, zoals bijvoorbeeld het Jaar van de Folklore en het Jaar van het Circus. Het jaar 2009 is uitgeroepen tot het Jaar van de Tradities.

Ikzelf schreef twee boeken over public folklore in Nederland. In Volkscultuur van en voor een breed publiek verken ik de theoretische premissen en conceptuele uitgangspunten. In De voorgeschiedenis van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur behandel ik de geschiedenis van de public folklore in Nederland. Beide boeken zijn verkrijgbaar bij het Nederlands Centrum voor Volkscultuur.

Voor de volledige tekst van De voorgeschiedenis van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur zie hier.

Voor public folklore in de Noordoostpolder (1945-1970) zie hier.

Levend Erfgoed. Vakblad voor public folklore & public history, eveneens een uitgave van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur, is het vakblad op dit terrein.